Woning beleid
(Tom Lassing)
11/01 8:15
We zien in de vastgoedmarkt een heel leuke trend ontstaan, namelijk de mini woning / tiny house.
Heel schattig om in een prachtige woning, voorzien van alle gemakken, maar vreselijk klein, te gaan wonen.
Ik ben helemaal voor... tot...
Als je dit uit vrije wil doet, dan ben ik 100% voor.
Maar wanneer blijft het vrije wil? Wat we nu zien, is dat veel gescheiden mannen en ook veel werknemers uit Oost Europa in caravans worden gehuisvest.
Is er dan een verschil tussen een caravan en een tiny house?
Niet qua omvang. Ook niet qua faciliteiten... Wel vaak qua kwaliteit.
Een nieuwe caravan is tot daar aan toe, maar die Polen en Roemenen wonen soms in caravans die in 1970 al oud waren.
Mensonterend is het.
Maar waar leg je bij het woning beleid de grens? In het verleden werd er een ondergrens bepaald voor wat betreft woningruimte waaraan nieuwe woningen moesten voldoen. Men wilde de toestanden uit het verleden voorkomen. Toen woonden soms wel drie gezinnen met veel kinderen in een huis met een omvang waar nu een gezien met één kind nog zegt krap te wonen.
Het was toen keihard nodig in te grijpen. Er werd daarom een minimum omvang van nieuwe woningen afgesproken. Die wetgeving hielp.
Nu zien we dat mensen "vrijwillig" kiezen voor een tiny house of in het geval van de arbeiders uit Oost Europa, de caravan of zeecontainer.
Ik vind zelf dat we de tiny house beweging moeten toestaan. Maar... ik vind ook dat je de slavenbehandeling van de Oost Europese werknemers NIET mag toestaan.
Het grote vraagpunt is nu hoe je dat in een degelijk woningbeleid kan omvatten. Een beleid waarin je vrijwillige initiatieven richting tiny houses de ruimte geeft, maar waarin je slavenhuisvesting voorkomt. (pun intented)
|