Waarom short selling niet onethisch is
(Mark Leenards)
09/02 8:15
Het zijn pittige tijden voor kritische en pessimistische beleggers. Terwijl de economieën in recordtempo gekrompen zijn, stijgen de aandelenmarkten en allerlei andere beleggingscategorieën in recordtempo. Waarderings- en schuldenniveaus naderen historische hoogtepunten, maar in de media ging het vooral over Gamestop en hoe dit aandeel de grote hedge funds bijna op de knieën kreeg.
Voor wie het gemist heeft: Gamestop is een krimpend Amerikaans bedrijf met financiële problemen en daardoor geliefd bij short sellers die speculeren op een koersdaling. Dat deden er zoveel, dat een omvangrijke groep beginnende beleggers de mogelijkheid zag om de koers enorm op te drijven.
Dat een aanzienlijk deel van die particuliere beleggers veel geld hebben verloren aan de Gamestop-rally was voor veel media een bijzaak: de belangrijkste boodschap was dat machtige grote financiële instellingen even hun macht kwijt waren. Hun shortpositie betrof namelijk het verkopen van een geleend aandeel Gamestop en dat moesten ze noodgedwongen terugkopen toen de koers eenmaal geëxplodeerd was. David versloeg Goliath.
Onder menig beginnende belegger, maar vooral onder niet-beleggers, voedt dit het idee dat de grote hedge funds verderfelijke activiteiten erop nahouden. Dat zij profiteren van het leed van anderen en daarmee veel te veel verdienen. Daar vallen wel wat kanttekeningen bij te maken.
Stel nou dat we een financiële transactie via de beurs als weddenschap beschouwen. De ene partij denkt dat de koers stijgt (de koper), de andere denkt dat de koers daalt (de verkoper). Natuurlijk kan de verkoper ook andere redenen hebben om te verkopen, maar doorgaans is de afweging toch gebaseerd op de aantrekkelijkheid om het geld ergens anders in te stoppen.
Is de verkopende partij dan per definitie ‘de speculant’? Bij veelvoorkomende andere beleggingstransacties, zoals opties en Turbo’s, niet in ieder geval. In de Turbomarkt en aanverwante markten, waarin per jaar nog steeds miljarden euro’s omgaan, is short gaan (speculeren op een daling) net zo gewoon als long gaan (speculeren op een stijging).
Het enige verschil tussen een Turbo short en rechtstreeks short gaan in een aandeel, is dat bij de laatste actie het aandeel eerst geleend moet worden. Precies dat maakt het principe van short gaan zo onbegrijpelijk. Een huurhuis of leaseauto kun je toch ook niet verkopen?
Misschien zou dat helemaal niet zo gek zijn, het short gaan op de huizenmarkt. Het verkopen van een huis dat in iemand anders bezit is (maar daar niets mee doet), zou immers het tekort aan woningen kunnen oplossen. Nu zitten we in een situatie waarin huizenprijzen excessief stijgen omdat kopen de aantrekkelijkste optie is en zie daar de parallel met de aandelenmarkt.
Uiteindelijk is het aspect van ‘lenen en verkopen’ puur een administratieve handeling bij short gaan. Het zorgt ervoor dat short gaan enigszins gelimiteerd wordt, hoewel bij Gamestop de limieten wel erg opgerekt werden.
Maar als speculeren op een daling onethisch is, geldt dat dan ook niet voor speculeren op een stijging? Maakt dat pensioenfondsen, die namens miljoenen Nederlanders honderden miljarden beleggen in opgeblazen aandelen, dan ook onethisch? Of accepteren we dat rendement nodig is om de toekomstige pensioenen uit te betalen en dat het rendement afhankelijk is van het inspelen op de golfbeweging van de beurzen? Omhoog én omlaag.
-----------------------
Interesse in shortkansen op de beurzen? In november is het Short Selection Fund gelanceerd, een fonds dat de hoognodige bescherming biedt in de toch vooral opwaarts gerichte beleggingsportefeuilles en naast bescherming in dalende markten ook een stabiel rendement genereert in gelijkblijvende of opwaartse markten. Dit doet het fonds door een actief selectiebeleid te voeren op basis van drie grote trends én door te profiteren van de marktvolatiliteit. Voor meer info, stuur een mailtje naar Beursbox.
|