Huisvesting ten koste van alles?
(Tom Lassing)
14/03 8:32
In mijn woonplaats Best hebben we een onroerend goed probleem. Recent stond er één huurhuis open en maar liefst 2.500 personen schreven er op in!
Hoezo de vraag is groter dan het aanbod?
Er moet dus iets gebeuren, want het tekort aan betaalbare woningen in zowel de huur als koopsector is enorm.
Hoe ver moet je daar dan in gaan om die huisvestingsprobleem op te lossen?
Er is nu bij het ABAB gebouw een 4 hectare terrein vrijgekomen voor ontwikkeling.
Een bouwbedrijf heeft interesse en wil nu ten minste 300 wooneenheden op die vier hectare gaan realiseren.
Ze willen tot 12 hoog gaan bouwen om die 300 wooneenheden te realiseren.
De dichtheid van de wooneenheden wordt enorm. Er is weinig ruimte voor parkeren en weinig ruimte voor groen. Om bijvoorbeeld het groen probleem op te lossen wil men groene daken mee laten tellen als vierkante meters groen.
Wooneenheden moeten beginnen bij 40 vierkante meter.
De linkse partijen zijn helemaal voor. Hun insteek is dat alles moet wijken voor wooneenheden.
Dat het een dorp is en hoogbouw van 12 hoog misschien niet 'passend' is in een dorpse omgeving boeit ze niet.
Alles moet wijken voor woonruimte.
Maar... gooi je dan het kind niet met het badwater weg?
Het bouwterrein ligt aan de rand van ons dorp. Men gaat er vanuit dat veel bewoners geen auto nodig gaan hebben, maar het is een flink eind tussen daar en het station en de winkels. Het ligt direct naast de snelweg en het zou juist een extra motivatie kunnen zijn om juist wel auto's te bezitten.
Maar daar is geen ruimte voor. In feite weten we dus nu al dat er een parkeerprobleem gaat ontstaan. Een parkeerprobleem en mogelijk een logistiek probleem. De bereikbaarheid van het project kan wel eens een blijvend probleem worden.
De politiek lijkt erg veel oog en oor te hebben voor de motivatie van de bouwer/ontwikkelaar.
Deze moet winstgevend werken en politici lijken daar heel veel ruimte voor te willen geven. Zeker de linkse partijen willen grof toegeven aan de eisen van de ontwikkelaar. Als er maar vooral veel wooneenheden gebouwd worden!
Dat er een mini Bijlmer gebouwd gaat worden boeit ze niet. De mensen die daar komen te wonen komen in een enorm stadse omgeving te wonen, terwijl ze ondertussen in een dorp wonen. Wat gaat dat doen met de waardeontwikkeling van het project en van de omgeving?
Ik ben vanwege de enorme woondichtheid van het plan en in mijn ogen ook de idee armoede van het plan geen voorstander. Ik denk dat het armoedzaaierige ontwikkeling is die zelfs in een grote stad ernstig heroverwogen zou moeten worden.
Helaas zie ik dat de politici die er over gaan zelf ook geen idee over wenselijke bouwvormen en bewust ingezette architectuur hebben. Ze laten zich leiden door een commerciële bouwer die alleen maar denkt in hoge blokkendozen met minimaal groen en maximale winst voor het eigen bouwbedrijf.
Dit is geen mooie ontwikkeling, dit is armoe ontwikkeling. We zien hier compleet onnodige getto vorming. Dit is geen woonvisie, dit is blokkendozen stapelen. Dit gaat uiteindelijk zwaar ten koste van iedereen die daar komt te wonen.
Een mooie inspiratie zouden we kunnen opdoen in Le Plessis-Robinson in Parijs. Hier is een voorstad die er heel ernstig aan toe was in relatief vrij korte tijd getransformeerd tot een prachtige woonstad. Hoe? Door mooie architectuur en een diepgaande visie van hoe architectuur, openbaar groen en privé tuinen een prachtige eenheid kunnen vormen. Men was zich bewust van de problemen die de eerdere opzet creëerde in de samenleving. Alles wat ze vervolgens ontwikkelden was met een diepgaande visie over wonen en leven in gedachte.
Wat we nu in Best willen bouwen is waar ze juist in Parijs bewust van zijn afgestapt.
Het uiterlijk van het geheel is enorm belangrijk! Ook de eigendomskwestie van alles in het buiten is heel belangrijk. Men moet zich verantwoordelijk voelen voor het geheel. Dat doe je maar niet zomaar door alles in een gezamenlijk openbaar groen verhaal te gieten. Dat is namelijk in feite het afschuiven van verantwoordelijkheid van het openbare groen naar de toekomstige bewoners. Dat ging mis in Parijs. Wie is waar verantwoordelijk voor en voelt zich er verantwoordelijk voor moet juist vooraf veel aandacht naar uitgaan. Wij kijken in Best alleen maar naar hoeveelheid wooneenheden en schuiven de verantwoordelijkheid voor het openbare groen in de mik van wie er maar komt te wonen. Er worden geen eisen gesteld aan de architectuur of aan de woonvisie achter het project. In feite zou er een diepgaand onderzoek moeten komen naar hoe je zo'n project 'leefbaar' kan houden. In Best gaan we hier volledig aan voorbij. Dit is in mijn ogen het recept voor een toekomstige ramp voor de lokale samenleving.
|
